เหรียญมั่งมีศรีสุขเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวด้านหลังพระหมอมูลนิธิเทพปูชนียสถานจ.ปัตตานีปี2545เนื้อกะไหล่ทอง

ประวัติเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว

                    เจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวมีพี่ชายคือ ลิ้มโต๊ะเคี่ยม (หลินต้าวเฉียน) เมื่อยังเป็นเด็กสองพี่น้องได้ศึกษาเล่าเรียนศิลปะแขนงต่างๆ จนแตกฉาน เนื่องจากลิ้มโต๊ะเคี่ยมจำต้องหลบหนีออกจากประเทศจีน ลิ้มกอเหนี่ยวจึงต้องดูแลเลี้ยงดูมารดาแต่เพียงลำพัง เวลาล่วงมานานมากแล้ว มารดาซึ่งอยู่ในวัยชราไม่เห็นบุตรชายกลับมา และไม่ส่งข่าวคราว ก็มีความคิดถึงเป็นห่วงไม่เป็นอันกิน อันนอน จนล้มป่วยเป็นประจำ

                   ลิ้มกอเหนี่ยวผู้เป็นน้องสาว ด้วยความกตัญญูจึงอาสาออกเดินทางเพื่อตามพี่ชายให้กลับมาพบมารดา ในวันเดินทางลิ้มกอเหนี่ยวได้เข้าไปร่ำลามารดา และกล่าวสัจวาจาไว้ว่า “จะนำพี่ชายกลับมาหามารดาให้ จงได้ แม้จะต้องสละชีวิตตนก็ตาม” แล้วออกเดินทางพร้อมสมัครพรรคพวกเรือสำเภาเก้าลำ ติดตามมาจนถึงเมืองปัตตานีกระทั่งได้พบพี่ชายที่บ้านกรือเซะ และพำนักอยู่ระยะหนึ่ง ช่วยเหลือกิจการงานของพี่ชาย และช่วยเหลือชาวเมืองปัตตานี เป็นที่รักใคร่ของทุกคน

                   ต่อมาจึงชักชวนให้พี่ชายกลับประเทศจีนเพื่อพบมารดาอยู่หลายครั้ง แต่ลิ้มโต๊ะเคี่ยมไตร่ตรองดูแล้วเห็นว่าตนหาใช่เนรคุณทอดทิ้งมารดาและน้องสาวไม่ แต่เหตุที่ทางการจีนกล่าวโทษว่าสมคบกับโจรสลัดสร้างความอัปยศจนต้องพลัดพรากมาอยู่ที่นี่ หากกลับไปก็จะสร้างความลำบากให้แก่ตน และครอบครัวมาก

                   ภาระหน้าที่ความเป็นอยู่ทางนี้ก็มีความสมบูรณ์ดีอยู่ อีกทั้งได้รับปากกับเจ้าเมืองว่าจะก่อสร้างมัสยิดกรือเซะให้สำเร็จก่อน จึงไม่สามารถกลับไปในขณะนี้ได้

                   ลิ้มกอเหนี่ยว  เห็นว่าไม่อาจนำพี่ชายกลับบ้านได้อย่างแน่แท้ จึงยอมสละชีวิตทำอัตวินิบาตกรรม  ที่ใต้ต้นมะม่วงหิมพานต์     ใกล้กับมัสยิดบ้านกรือเซะ ให้พี่ชาย ได้เห็นสัจจะความรัก ความผูกพันของตนเอง

                   ด้านลิ้มโต๊ะเคี่ยม กับพวกต่างโศกเศร้าอาลัยยิ่ง  จึงพร้อมกัน  จัดการปรงศพ ตามประเพณี อย่างสมเกียรติ   ทำเป็นฮวงซุ้ยไว้ในบริเวณใกล้มัสยิดที่ตนซ่อมแซมสร้างขึ้น และเพื่อเป็นอนุสรณ์สถานแห่งความรัก     ความกตัญญูให้กับน้องสาว จึงขอยุติไม่ซ่อมสร้างมัสยิดต่อไปอีก

                   ลิ้มกอเหนี่ยวได้สำแดงความศักดิ์สิทธิ์ให้เกิดนิมิตและอภินิหาร เป็นที่ประจักษ์แก่ผู้สัญจรไปมาในแถบนั้นเสมอ ชาวบ้านที่ไปบนบานหายเจ็บไข้ได้ป่วย และมีโชคลาภ ทำมาค้าขายเจริญรุ่งเรือง บังเกิดผลตามความปรารถนาแทบทุกคน เป็นที่เคารพ สักการะจนเป็นที่เลื่องลือไปทั่ว

                    ต่อมาประชาชนที่เลื่อมใสศรัทธาซาบซึ้งถึงความกตัญญู ซื่อสัตย์ และรักษาคำ มั่นสัญญาจึงได้นำต้นมะม่วงหิมพานต์ที่ ลิ้มกอเหนี่ยวเสียชีวิต มาแกะสลักเป็นรูปเหมือนบูชาไว้สักการะ และสร้างศาลให้เป็นที่ประดิษฐานรูปบูชาที่บ้านกรือเซะ ตำบลตันหยงลุโละ

                   ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว หรือที่มีชื่อเป็นทางการว่า ศาลเจ้าเล่งจูเกียง เป็นศาลเจ้าเก่าแก่คู่บ้านคู่เมืองของ จ.ปัตตานีมาตั้งแต่โบราณ ตั้งอยู่ที่ถนนอาเนาะรู อำเภอเมือง ปัตตานี ซึ่งเป็นปูชนียสถานอันทรงความศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งของจังหวัดปัตตานี เดิมศาลเจ้านี้มีชื่อเรียกว่า "ศาลเจ้าซูก๋ง" ตามหลักฐานที่จารึกอยู่ในศาลเจ้า ปรากฏว่า ตั้งขึ้นเมื่อวันชัยมงคล ปีบวนเละที่ ๒ ศักราชราชวงศ์เหม็ง ตรงกับปีพุทธศักราช ๒๑๑๗ ในรัชสมัยของสมเด็จพระมหาธรรมราชา แห่งกรุงศรีอยุธยา

                    เล่ากันว่า ลิ้มกอเหนี่ยว ได้สำแดงความศักดิ์สิทธิ์ให้เป็นที่ประจักษ์แก่ชาวเรือ และผู้สัญจรไปมาในแถบนั้นเสมอ     จนเป็นที่เลืองลือไปทั่ว เป็นเหตุให้ประชาชนที่เลื่อมใสศรัทธา   ได้นำกิ่งต้นมะม่วงหิมพานต์   ที่นางใช้ผูกคอตายมาแกะสลักเป็นรูปบูชาไว้สักการะ  และสร้างศาลให้     เป็นที่ประดิษฐานรูปบูชา พร้อมกับขนานนามว่า  “ ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว ”

                   แม้ศาลเจ้านี้จะตั้งมาเก่าแก่    นับได้หลายศตวรรษ  แต่ด้วยบุญญาภินิหารของเจ้าแม่หลิมกอเหนี่ยว

                ศาลเจ้านี้จึงมีความเจริญรุ่งเรือง และเป็นที่ศรัทธาของสาธุชนเสมอมามิได้ขาด

ความเชื่อในการบูชาเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว

                    ถ้าใครมีเรื่องเดือดร้อน   ก็ไปขอให้เจ้าแม่ช่วย  หรือบูชาเหรียญไปบูชา ขอพร ชาวบ้านที่ไปบนบาน หายเจ็บไข้ได้ป่วย และมีโชคลาภ ทำมาค้าขายเจริญรุ่งเรือง บังเกิดผลตามความปรารถนาแทบทุกคน  เป็นที่เคารพสักการะจนเป็นที่เลื่องลือไปทั่ว ค่ะ.